Sevgili Okur’lar.. Bugün sizlerle yaklaşık 1,5 yıl öncesine gitmek, eski normal günlerimizi hatırlamak, hatırlatmak istedim. Pandemi öncesi, rutin yaşamımıza. Hatta Rutin olduğu için sıkılma lüksümüzün de olduğu, o eski normal günlere.
Neler yapıyorduk. Kendi adıma sıralayabilirim. Dedim ya rutinlerimiz vardı. Alışık olduğumuz. Haftanın belirli günlerinde eş-dostla buluşur, sarılır öpüşür, hasret giderirdik.. Çalışanlar için hafta sonları çok değerliydi. Öğrenciler için de. Her cuma vizyona giren yerli-yabancı filmleri takip eder, haftada en az bir günümüzü sinemaya ayırırdık. Kültür sanat adına ne çok organizasyon oluyordu. Hepsine yetişemesek de vardı. Zaman ayırmaya özen gösterirdik. Günlük sosyalleşmelerimiz. Ailece, aile dostlarıyla kafelerde, piknik alanlarında buluşmalarımız. Çarşı Pazar gezmelerimiz. Mutlaka tanıdık bir esnafla günü değerlendirir, çaylarımızı kahvelerimizi yudumlayarak sohbet ederdik. Geçerken uğradım der, çat kapı birilerine giderdik. Bunlar ilk aklıma gelen eski normallerimiz. Gün geliyordu bu rutinlerimiz bile sıkıyordu. Şimdi özledik.
Biz kadınlar. Ayda bir, belki her gün kuaföre uğrardık. Bakımımızı yaptırırdık. Şimdi saçlar evde boyanıyor, bakım olabildiğince yapılıyor. Erkeklerde de durum farklı değil. Çoğu bey eşlerine tıraş yaptırıyor.
Eşim Sinan Andiç benden daha sosyaldir. İzmitlidir. Hemen her sokağını bilir. Eski normalde onun rutinleri çok daha fazlaydı. Belli saatte evden çıkıp İzmit merkezi turlardı. Tanıdık esnaflara uğrayıp hal hatır sorar, bir çaylarını içerdi. Balık Pazarı, Köfteci Behçet, Fettah, Salman, uğrak yerleriydi.
Şimdi yaptığı şey kısa mesafede, bisikletine binip sokak aralarını turlamak. Market alışverişi yapmak. Herkes gibi o da sıkıldı. Ama evde kalmaya devam ettik. Olması gerektiği gibi Hayatı Eve Sığdırdık. Görüyoruz, okuyoruz. Gizli gizli parti yapanlar yok mu. Düğün dernek, toplantılar yok mu. Elbette var. İşte o yüzden hala düzelemedik ya.
Beni takip eden Okur’lar bilir. Her hafta bir konu bulur paylaşırdım. Geziyorduk anlatıyordum. Şimdilerde gündem belli. Korona, korona, korona. Evde çalışınca her şeyden kopuksunuz. Konu bulamıyorsunuz. Gezip tozamıyorsunuz. Sosyalleşme sıfır.. Evde film keyfimiz var sadece. Açık oturumlar, diziler, haberler. Farkındaysanız konu dönüp dolaşıp aynı yere geliyor. Tıpkı bu yazıda olduğu gibi. Yine korona. Durum gösteriyor ki, uzun bir süre eski normallerimiz olmayacak. Hatta hiç mümkün görünmüyor. Aşılar tamamlanınca rahatlayacağız belki ama, eskisi gibi değil.
Toplum bilinçlenir, aşılar yapılırsa yeni normallerle yaşamımıza devam etmek mümkün. Süreç zorlu gözükse de sonu aydınlık. Bilmem anlatabildim mi.. Lütfen biraz daha sabır, biraz daha dikkat.
Sağlıklı haftalar diliyorum.
